در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2389

1 در خانه دل ای جان آن کیست ایستاده بر تخت شه کی باشد جز شاه و شاه زاده

2 کرده به دست اشارت کز من بگو چه خواهی مخمور می چه خواهد جز نقل و جام و باده

3 نقلی ز دل معلق جامی ز نور مطلق در خلوت هوالحق بزم ابد نهاده

4 ای بس دغل فروشان در بزم باده نوشان هش دار تا نیفتی ای مرد نرم و ساده

5 در حلقه قلاشی زنهار تا نباشی چون غنچه چشم بسته چون گل دهان گشاده

6 چون آینه است عالم نقش کمال عشق است ای مردمان کی دیده است جزوی ز کل زیاده

7 چون سبزه شو پیاده زیرا در این گلستان دلبر چو گل سوار است باقی همه پیاده

8 هم تیغ و هم کشنده هم کشته هم کشنده هم جمله عقل گشته هم عقل باده داده

9 آن شه صلاح دین است کو پایدار بادا دست عطاش دایم در گردنم قلاده