در دل باختلاط کسانم هوس از فضولی بغدادی غزل 156

1 در دل باختلاط کسانم هوس نماند یا بهر اختلاط درین دور کس نماند

2 بی داد بین کزین شکرستان دلفریب طوطی رمید گرد شکر جز مگس نماند

3 بر باد رفت نرگس و نسرین این چمن در عرصه مشاهده جز خار و خس نماند

4 چون نی درون سینه گره بست درد دل پیش که دل کنیم تهی هم نفس نماند

5 از بزم ما کشید قدم شاهد مراد بر آرزوی دیده و دل دسترس نماند

6 دل را بجان رساند غم تنگنای دهر این مرغ را تحمل قید نفس نماند

7 برداشتم هوس چو فضولی ز هر چه هست غیر از وصال دوست مرا ملتمس نماند