1 در دل آن را که روشنایی نیست در خراباتش آشنایی نیست

2 در خرابات خود به هیچ سبیل موضع مردم مرایی نیست

3 پسرا خیز و جام باده بیار که مرا برگ پارسایی نیست

4 جرعه‌ای می به جان و دل بخرم پیش کس می بدین روایی نیست

5 می خور و علم قیل و قال مگوی وای تو کاین سخن ملایی نیست

6 چند گویی تو چون و چند چرا زین معانی ترا رهایی نیست

7 در مقام وجود و منزل کشف چونی و چندی و چرایی نیست

8 تو یکی گرد دل برآری و ببین در دل تو غم دوتایی نیست

9 تو خود از خویش کی رسی به خدای که ترا خود ز خود جدایی نیست

10 چون به جایی رسی که جز تو شوی بعد از آن حال جز خدایی نیست

11 تو مخوانم سنایی ای غافل کاین سخنها به خودنمایی نیست