1 در دلی اما به قصد اشکم افسون می‌کنی سر ز جیب صد هزار آیینه بیرون می‌کنی

2 جز تغافلهای نازت دستگاه ناله چیست مصرع چندی‌ که من دارم تو موزون می‌کنی

3 با حنا ربطی ندارد اشک استغنای ناز می‌نهی پا بر دل پرخون و گلگون می‌کنی

4 خاک اگر صد رنگ گرداند همان خاک است و بس یک زمانم ‌کرد سرگردان‌ که ‌گردون می‌کنی

5 گر به این ساز است آهنگ تغافلهای ناز جوهر آیینه را زنجیر مجنون می‌کنی

6 فطرت از تاب سر مویی محرف می‌خورد در وفا گر یک قدم کج می‌روی خون می‌کنی

7 هر ‌قد‌ر سعی زبانت پرفشان گفت‌وگوست عافیت می‌روبی و از خانه بیرون می‌کنی

8 ماهی بحر حقیقت تشنهٔ قلاب نیست هرزه بر زانو سرت را نقطهٔ نون می‌کنی

9 دعوی نازک‌خیالی‌، چشم‌زخم فطرت‌ست بیخبر خاموش موی چینی افزون می‌کنی

10 بیدل از فهم کلامت عالمی دیوانه شد ای جنون انشا دگر فکر چه مضمون می‌کنی