در دشمن زنم و دوستی از نظیری نیشابوری غزل 426

1 در دشمن زنم و دوستی اظهار کنم دست دل گیرم و دریوزه دیدار کنم

2 ناله نغمه سرایان چمن بی اثر است روشی وام ز مرغان گرفتار کنم

3 رشته را این صنمان حبل متین می سازند تارم از سبحه برآرید که زنار کنم

4 دلم از زمزمه طرف چمن نگشاید گوش بر قهقهه دامن کهسار کنم

5 ترسم از رشک در میکده ها دربندند گر از آن شیشه که می خورده ام اقرار کنم

6 نیست با خشک و تر بیشه من کوتاهی چوب هر نخل که مسند نشود دار کنم

7 میگساران همه خفتند و «نظیری » در شور داروی بی هشیی نیست که در کار کنم