در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 196

1 در جنبش اندرآور زلف عبرفشان را در رقص اندرآور جان‌های صوفیان را

2 خورشید و ماه و اختر رقصان بگرد چنبر ما در میان رقصیم رقصان کن آن میان را

3 لطف تو مطربانه از کمترین ترانه در چرخ اندرآرد صوفی آسمان را

4 باد بهار پویان آید ترانه گویان خندان کند جهان را خیزان کند خزان را

5 بس مار یار گردد گل جفت خار گردد وقت نثار گردد مر شاه بوستان را

6 هر دم ز باغ بویی آید چو پیک سویی یعنی که الصلا زن امروز دوستان را

7 در سر خود روان شد بستان و با تو گوید در سر خود روان شو تا جان رسد روان را

8 تا غنچه برگشاید با سرو سر سوسن لاله بشارت آرد مر بید و ارغوان را

9 تا سر هر نهالی از قعر بر سر آید معراجیان نهاده در باغ نردبان را

10 مرغان و عندلیبان بر شاخه‌ها نشسته چون بر خزینه باشد ادرار پاسبان را

11 این برگ چون زبان‌ها وین میوه‌ها چو دل‌ها دل‌ها چو رو نماید قیمت دهد زبان را