آخر چه شد که راه از کمال‌الدین اسماعیل غزل 159

1 آخر چه شد که راه جفا برگرفته‌ای بی‌هیچ جرم سایه ز ما برگرفته‌ای؟

2 خود در طریق جور محابا نمی‌کنی یکبارگی حجاب حیا برگرفته‌ای

3 مردی شمرده‌ای که دلم را شکسته‌ای بستر عرق که کوه ز جا برگرفته‌ای

4 ما خود به دست غم بدو انگشت کشته‌ایم تو هر زه تیغ غمزه چرا برگرفته‌ای؟

5 افکندیم به خاک ره آخر چرا؟ چه بود؟ نه خود ز خاک راه مرا برگرفته‌ای

6 ما دیده از خطای تو بر هم نهاده‌ایم پس تو صواب ما به خطا برگرفته‌ای

7 ما دفع روزگار به نام تو می‌کنیم تو خود دو مرده تیغ جفا برگرفته‌ای

8 بر دست خویش بوسه ده اکنون که کشتیم کالحق سری بزرگ ز پا برگرفته‌ای

9 گویی که من ترا ام و خونم همی‌خوردی ای ساده دل مرا ز کجا برگرفته‌ای؟

10 بر خود نوشته‌ای به همه عیب‌ها مرا وانگه به خطّ خویش گوا برگرفته‌ای

11 با خاک ره برابرم از بهر آنکه تو هستیّ و نیستیم برابر گرفته‌ای

12 باری بدانمی که چو بفکنده‌ای مرا از روی اختیار کرا برگرفته‌ای