در وصف علی که هر که رائی دارد از نیر تبریزی لآلی منظومه 32

1 از حد گذشت جلوه فروهل نقاب را زین تیره روز تر مپسند آفتاب را

2 معذورمی ایصنم همه گر تندی است وجور مستی و از خطا نشناسی صواب را

1 چون سحرگه چهره صبح سفید شد ز پشت خیمۀ نیلی پدید

2 آسمان گفتی گریبان کرده چاک در فراق آفتابی تابناک

1 آن نه زلفیست که پیچیده بدور ذقن است چنبر لاله و نسرین و گل و یاسمن است

2 آن نه چشمست و نه ابرو و نه مژگان دراز آفت جان و بلای سر و آزار تن است