در شهر اگر زمانی آن خوش پسر از سیف فرغانی غزل 254

1 در شهر اگر زمانی آن خوش پسر برآید ازهر دلی و جانی سوزی دگر برآید

2 درآرزوی رویش چندین عجب نباشد گرآفتاب ازین پس پیش از سحر برآید

3 چون سایه نور ندهد براوج بام گردون بی نردبان مهرش خورشید اگر برآید

4 گربر زمین بیفتد آب دهان یارم از بیخ هر نباتی شاخ شکر برآید

5 ازبهر چون تو دلبردر پای چون تو گوهر ازابر در ببارد وز خاک زر برآید

6 گفتم که آب چشمم بر روی خشک گردد چون بر گل عذارش ریحان تر برآید

7 من آن گمان نبردم کز خط دود رنگش چون شمع هر زمانم آتش بسر برآید

8 جسم برهنه رو راشرط است اگر نپوشد آنرا که دوست چون گل بی جامه دربرآید

9 دامن بدست چون من بی طالعی کی افتد آنرا که از گریبان شمس و قمر برآید

10 باری بچشم احسان در سیف بنگرای جان تا کار هر دو کونش زآن یک نظر برآید