در سینه دل غمین فتاده از قدسی مشهدی غزل 428

1 در سینه دل غمین فتاده خود گو چه کنم، چنین فتاده

2 از کینه خلق، در هراسم زان چین که بر آستین فتاده

3 جز عشق بتان که گیردش دست؟ زاهد که به ننگ دین فتاده

4 بر گرد لبت بنفشه شد سبز؟ یا مور در انگبین فتاده

5 در کوی تو آفتاب از شوق غش کرده و بر زمین فتاده

6 از دولت عشق، سینه من چون کوی تو دلنشین فتاده

7 پروانه طبیعت است قدسی تا بر دل آتشین فتاده