در سینهٔ هر که ذره‌ای دل باشد از مولانا رباعی 666

1 کالی تیشبی آپانسو، ای افندی چلبی نیمشب بر بام مایی، تا کرمی طلبی

2 گه سیه‌پوش و عصا، که منم کالویروس گه عمامه و نیزهٔ که غریبم عربی

1 جام پر کن ساقیا آتش بزن اندر غمان مست کن جان را که تا اندررسد در کاروان

2 از خم آن می که گر سرپوش برخیزد از او بررود بر چرخ بویش مست گردد آسمان

1 اگر تو مست شرابی چرا حشر نکنی وگر شراب نداری چرا خبر نکنی

2 وگر سه چار قدح از مسیح جان خوردی ز آسمان چهارم چرا گذر نکنی

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد