1 در رهی میرفت هارون گرمگاه دید میلی سر بر آورده براه

2 کرد هارون قصد میل سایه دار گشت بهلول از دگر سوی آشکار

3 گفت بفکن طمطراق ای پرهوس چون ز دنیا سایهٔ میلیت بس

4 سوی باغ و منظر و ایوان و خیل چیست ان یکفیک ظل المیل میل

5 چون فراسر میشود در سایهٔ پس بود بسیار اندک مایهٔ

6 دنیی دون چون نهنگی سرکشید نیک و بد را تا بگردن درکشید

7 جمله را تا حشر بر پیچید دست هیچکس از دام مکر او نجست

8 جملهٔ شیران بزنجیر ویند زیر دست حکم و تسخیر ویند

9 گر ز بی مغزی تو دنیا دوستی چون پیازی پای تا سر پوستی