در آشیان ما پر و بال از نظیری نیشابوری غزل 156

1 در آشیان ما پر و بال هما رسید هرجا رسید سایه دولت ز ما رسید

2 بلبل نمی شود که ننالد به بوستان گلبن ز صوت و نغمه به نشو و نما رسید

3 کس ماجرای بلبل و پروانه حل نکرد سرگشته ماند هرکه به این ماجرا رسید

4 با غمزه این معامله پیش از الست بود حرف بلی نبود، که زخم بلا رسید

5 هرکسی به قدر طاقت خود می کشد غمش آهن به قدر جذبه به آهن ربا رسید

6 یک خنده بر بضاعت درویش زد لبش صد کاروان شکر به نی بوریا رسید

7 گردید تلخ عیش حریفان ز حسرتم لذت شد از طعام چو چشم گدا رسید

8 آزار از جراحت بیگانگان رسد مرهم منه که خم من از آشنا رسید

9 می ده که رفت نوبت مستوری و صلاح طرف نقاب غنچه به دست صبا رسید

10 کس در جفا طریق رضا را به سر نبرد در حیرتم که کار «نظیری » کجا رسید