در عشق عاقبت به بلا مبتلا از قصاب کاشانی غزل 235

1 در عشق عاقبت به بلا مبتلا شدیم تا پایبند آن سر زلف دوتا شدیم

2 تا آمدیم بر سر سودای دوستی دادیم نقد دل به تو و مبتلا شدیم

3 بیگانگی ز مردم عالم ضرر نداشت از خود برآمدیم و به خلق آشنا شدیم

4 گیریم تا ز سفره افلاک توشه‌ای چون دانه خرد در دل این آسیا شدیم

5 دادیم صبر و هوش و گرفتیم داغ هجر تا همنشین به آن صنم بی‌وفا شدیم

6 از ما کنند خلق تماشای عالمی در عشق همچو آینه گیتی‌نما شدیم

7 بردیم ره به عیش و گرفتیم کام دل قصاب چون‌که ما و تو بی‌مدعا شدیم