در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2762

1 در عشق هر آنک شد فدایی نبود ز زمین بود سمایی

2 زیرا که بلای عاشقی را جانی شرط است کبریایی

3 زخم آیت بندگان خاص است سردفتر عاشق خدایی

4 کاین عالم خاک خاک ارزد آن جا که بلا کند بلایی

5 یک جو ز بلاش گنج زرهاست ای بر سر گنج بین کجایی

6 از سوزش آفتاب محنت در عشق چو سایه همایی

7 ای آنک تو بوی آن نداری تو لایق آن بلا نیایی

8 لایق نبود به زخم او را الا که وجود مرتضایی