در جامع بعلبک وقتی کلمه‌ای همی‌گفتم به طریق وعظ با جماعتی افسرده دل مرده ره از عالم صورت به عالم معنی نبرده. ,

دیدم که نفسم در نمی‌گیرد و آتشم در هیزم تر اثر نمی‌کند. ,

دریغ آمدم تربیت ستوران و آینه داری در محلت کوران. ولیکن در معنی باز بود و سلسله سخن دراز. ,

در معانی این آیت که «و نَحن اَقرَبُ الیه مِنْ حَبل الورید» سخن به جایی رسانیده که گفتم: ,

5 دوست نزدیکتر از من به من است وینت مشکل که من از وی دورم

6 چه کنم با که توان گفت که او در کنار من و من مهجورم

من از شراب این سخن مست و فضاله قدح در دست که رونده‌ای بر کنار مجلس گذر کرد و دور آخر در او اثر کرد و نعره‌ای زد که دیگران به موافقت او در خروش آمدند و خامان مجلس به جوش. ,

گفتم ای سبحان الله دوران با خبر در حضور و نزدیکان بی بصر دور. ,

9 فهم سخن چون نکند مستمع قوت طبع از متکلم مجوی

10 فسحت میدان ارادت بیار تا بزند مرد سخنگوی گوی