در شفق، من، به از عارف قزوینی دیوان اشعار 19

1 در شفق، من، به ذات حق قسم است آنچه دیدم، صفات حق دیدم

2 باز نموده است ز خلوت دری دل،به رخ عادل خلعتبری

3 ز حال طره آشفته اش مگو سخنی کزین مقوله به آشفته حال، نتوان گفت

4 هیچ کاری نشد اسباب سرافرازی من آبرومندتر است از همه، سگ بازی من

5 ز بیداد توام، این مانده در یاد که گویم دمبدم، ای داد و بیداد

6 با این محیط فاسد و این مردم دنی احمق کسی که تن دهد اندر «فروتنی »

7 تو که شادی و خوش، چه میدانی بمن از دست زندگی چه گذشت؟!