1 در گلستانی که سرو او نباشد جلوه‌گر شاخ‌گل شمشیر خون‌آلودم آید در نظر

2 دست جرأتها به چین آستین ‌گردد بدل تا تواند حلقه گردیدن به آن موی ‌کمر

3 تا کند روشن سواد مصرع ابروی او می‌نویسد مدّ بسم‌الله ماه نو به زر

4 بر ندارد دست زنگار از کمین آینه هر که را ذوق نمایش بیش‌ ، ‌کلفت بیشتر

5 در تمیز آب و رنگ سرو و گل عاری مباش لفظ موزون دیگر است و معنی رنگین دگر

6 عالم امکان نمی‌ارزد به چندین جستجو زین ره آخر می‌بری خود را دگر زحمت مبر

7 محو شوقم‌ ، تهمت‌آلود فسردن نیستم در گریبان تأمل قطره‌ها دارد گهر

8 قصه‌ ها محو است در آغوش بخت تیره‌ام شام من جای نفس عمریست می‌دزدد سحر

9 اندکی پیش آ ، ‌که حیرت نارسای جرأت است چشم از آیینه نتوان داشت بردارد نظر

10 دل نه ‌تنها بیدل از برق تمنا سوختیم دیده هم از مردمک دارد گل رعنا ثمر