1 امام عالم و مفتی وقت محیی الدین تویی به اسب و رخ از کاینات گشته فره

2 به مدح تو دو سه نوبت قصیده ها گفتم نکرد سعی تو از کار من گشاده گره

3 ز پیش منبرت امروز مردکی بر خاست که توبه می کنم از کرده ها تو گفتی زه

4 ز مردمان تو زر و جامه خواستی و همه به طبع و طوع بدادند بی لجاج و سته

5 ز بهر شعر چو چیزی ندادیم باری برای توبه که دادی ز شاعریم بده