1 به صد وحشت رفیق آه بی تاثیر گردیدم ز چندین رنگ جستم تا پر این تیر گردیدم

2 به دوش شعله چندین دود بست امید خاکستر به صبحی تا رسم مزدور صد شبگیر گردیدم

3 براین خوان هوس از انفعال ناگوارایی به هر جا نعمتی دیدم ز خوردن سیر گردیدم

4 حیا کو تا بشوید سرنوشت غم نصیبم را که با این نقش رنج خامهٔ تقدیر گردیدم

5 غبارم را خط نارسته پنهان داشت از یادش به گرد خاطرش گردیدم اما دیر گردیدم

6 ندیدم باریاب آستان عفو طاعت را در جرات زدم منت کش تقصیر گردیدم

7 چو رنگم نی بهاری بود در خاطر جوش گل به امید شکستی گرد صد تعمیر گردیدم

8 خیال دی بر امروزی‌ که من دارم شبیخون زد جوانی داشتم تا یادم آمد پیرگردیدم

9 به ایجاد نم اشکی قیامت کرد نومیدی کشیدم ناله‌ها تاکلک این تصویرگردیدم

10 صدای پر فشان عالم آزادی‌ام بیدل کز افسردن غبارکوچهٔ زنجیرگردیدم