1 منم که همت من جز خدا نمی جوید خوشست همت عالی که باد پاینده

2 مرا به سایهٔ طوبی چه التفات بود که هست سایهٔ من آفتاب تابنده

3 تو راست دنیی وعقبی مراست حضرت او تو راست خطهٔ دارا مراست دارنده

4 به نور طلعت او روشنست دیدهٔ ما چه جای روشنی آفتاب تابنده

5 به روی او در میخانه را گشادم باز ببین تو مرحمت حضرت گشاینده

6 ز روی خود به کرم ساز بینوا بنواخت بیا و گوش کن آواز آن نوازنده

7 اگر یکی به هزار آینه نماید رو هزار رو بنماید یکی نماینده

8 مرو که شاه جهانی مرا غلام بود از آنکه سید خود را به جان شدم بنده