شاطرعباس صبوحی

من از شاطرعباس صبوحی غزلیات ناتمام و اشعار پراکنده 1

غزلیات ناتمام و اشعار پراکنده 1 ام از 98 غزلیات ناتمام و اشعار پراکنده

خانه / شاطرعباس صبوحی / غزلیات ناتمام و اشعار پراکنده شاطرعباس صبوحی / غزلیات ناتمام و اشعار پراکنده شماره 1

1 من آن مرغم که افکندم به دام صد بلا خود را به یک رو از پی هنگام کردم مبتلا خود را

2 نه دستی داشتم در سر، نه پایی داشتم در گل به دست خویش کردم اینچنین بی‌دست و پا خود را

از : شاطرعباس صبوحی

شاطرعباس صبوحی از شاعران بزرگ قرن 13 هجری می باشد و سبک شعری ایشان بازگشت ادبی است.
ادامه توضیحات شاعر

اثر من آن مرغم که افکندم به دام صد بلا خود را غزلیات ناتمام و اشعار پراکنده 1 ام از 98 غزلیات ناتمام و اشعار پراکنده شاطرعباس صبوحی می باشد

شعر قالب : غزلیات ناتمام و اشعار پراکنده سبک : بازگشت ادبی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از شاطرعباس صبوحی

1 به گوشم مژده‌ای آمد که امشب یار می‌آید به بالین سرم آن سرو خوشرفتار می‌آید

2 کبوتر وار، دل پر می‌زند در مجمر حسنش چنان تسکین دلم کان آتشین رخسار می‌آید

1 ره دل را بتا، زان شوخ چشم مست رهزن زن به عیاری زلفت، خویش را غافل به مخزن زن

2 نقاب پرنیان را برفکن از چهر آذرگون شرر از چشمهٔ خورشیدوش، بر مرد و بر زن زن

سوالات متداول درباره شعر من آن مرغم که افکندم به دام صد بلا خود را

شاعر شعر من آن مرغم که افکندم به دام صد بلا خود را شاطرعباس صبوحی می باشد.

این شعر در قرن 13 سروده شده است.

قالب شعر من آن مرغم که افکندم به دام صد بلا خود را غزلیات ناتمام و اشعار پراکنده است

سبک شعر من آن مرغم که افکندم به دام صد بلا خود را سبک بازگشت ادبی است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, غمگین قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, غمگین است.

غزلیات ناتمام و اشعار پراکنده 1 ام از 98 غزلیات ناتمام و اشعار پراکنده

بنر