یقینم حاصله که هرزه گردی از باباطاهر دوبیتی 324

1 نفس شومم بدنیا بهر آن است که تن از بهر موران پرورانست

2 ندونستم که شرط بندگی چیست هرزه بورم بمیدان جهانست

1 ته کت نازنده چشمان سرمه سائی ته کت زیبنده بالا دلربایی

2 ته کت مشکین دو گیسو در قفائی بمو واجی که سرگردان چرائی

1 من آن رندم که گیرم از شهان باج بپوشم جوشن و بر سر نهم تاج

2 فرو ناید سر مردان به نامرد اگر دارم کشند مانند حلاج

1 چه خوش بی‌ مهربانی هر دو سر بی که یکسر مهربانی دردسر بی

2 اگر مجنون دل شوریده‌ای داشت دل لیلی از آن شوریده تر بی

1 اگر دستم رسد بر چرخ گردون از او پرسم که این چون است و آن چون

2 یکی را می‌دهی صد ناز و نعمت یکی را نان جو آلوده در خون