1 تا دل خسته به دست سر زلفت دادم کمر بندگی ات بسته ام و آزادم

2 آخر ای ماه پری چهره به فریادم رس کز هوایت ز فلک می گذرد فریادم

3 گر کسی از غم هجران تو شادی طلبد منم آن کس که به غم خوردن رویت شادم

4 بیستون ستمت را بکشم چون فرهاد زآنکه بی شکر شیرین تو چون فرهادم

5 با وجود قد رعنای تو همچون سوسن گر همه روی زمین سرو شوم آزادم

6 پیش از آب و گل خود در ازل از لوح قضا ابجد عشق تو آموخته از استادم

7 با وجود رخ چون آتش و آب خط تو بر سر خاک دوان بی سر و پا چون بادم

8 طالعم از مه روی تو چو حیدر نبود تا من از مادر فطرت به چه طالع زادم؟