1 چشم بدمست تو چون عربده بنیاد کند بدلم هر مژه را خنجر جلاد کند

2 رحم در عالم اگر هست اجل دارد و بس کاین همه طایر روح از قفس آزاد کند

3 خاک ارباب ریا را ز رواج باطل روزگار آورد و سبحه زهاد کند

4 صاحب حوصله دل سوختگان می باشند کس ندیدست که شمعی گله از باد کند

5 دختر رز که فلک داد بخونش فتوی بیش ازین نیست گناهش که دلی شاد کند

6 گر دل این مخزن کینه است که مردم دارند هر که یکدل شکند کعبه ای آباد کند

7 سوی شمع آن بت خود کام نبیند هرگز که مباد از جگر سوختگان یاد کند

8 دست مشاطه برخسار عروسان نکند آنچه با چهره کس سیلی استاد کند

9 پیش خواری زوطن دیده نباشد بیجا دجله گر سعی بویرانی بغداد کند

10 چه کند کاوش او با دل چون موم کلیم مژه ات کاینه را شانه فولاد کند