ای که ز من فزدوه‌ای گرمی آه و ناله را
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 ای که ز من فزدوه‌ای گرمی آه و ناله را زنده کن از صدای من خاک هزارساله را
2 با دل ما چه‌ها کنی تو که به بادهٔ حیات مستی شوق می‌دهی آب و گل پیاله را
3 غنچهٔ دل‌گرفته را از نفسم گره‌گشای تازه کن از نسیم من داغ درون لاله را
4 می‌گذرد خیال من از مه و مهر و مشتری تو به کمین چه خفته‌ای صید کن این غزاله را
5 خواجهٔ من نگاه دار آبروی گدای خویش آنکه ز جوی دیگران پر نکند پیاله را
ادامه توضیحات شاعر