ای که ز من فزدوه‌ای از اقبال لاهوری زبور عجم 7

1 ای که ز من فزدوه‌ای گرمی آه و ناله را زنده کن از صدای من خاک هزارساله را

2 با دل ما چه‌ها کنی تو که به بادهٔ حیات مستی شوق می‌دهی آب و گل پیاله را

3 غنچهٔ دل‌گرفته را از نفسم گره‌گشای تازه کن از نسیم من داغ درون لاله را

4 می‌گذرد خیال من از مه و مهر و مشتری تو به کمین چه خفته‌ای صید کن این غزاله را

5 خواجهٔ من نگاه دار آبروی گدای خویش آنکه ز جوی دیگران پر نکند پیاله را