چه حذر کنم ز مردن که توام از حسین خوارزمی غزل 237

1 چه حذر کنم ز مردن که توام بقای جانی چه خوش است جان سپردن اگرش تو میستانی

2 هله تیغ عشق برکش بکش این شکسته دل را که ز کشتن تو یابد دل مرده زندگانی

3 پی جستن نشانت ز نشان خود گذشتم که کسی نشان نیابد ز تو جز به بی نشانی

4 ز خمار خودپرستی چو مرا نماند طاقت قدحی بیار ساقی ز چنان مئی که دانی

5 ز زلال خضر جامی بچشان و ده بقائی که بجان رسیدم ای جان ز غم جهان فانی

6 نفسی مرو ز پیشم بنما جمال خویشم بشکن هزار توبه که بلای ناگهانی

7 گه جلوه جمالت قدح از حدق بسازم که چشم شراب غیبی به پیاله نهانی

8 لب ما و آستینت سر ما و آستانت اگرم بخویش خوانی و گرم ز پیش رانی

9 چو حسین عاشقی تو که هزار ذوق یابد بگه سئوال رویت بجواب لن ترانی