1 دل من بیاد جانان ز جهان خبر ندارد سر من بغیر مستی هنری دیگر ندارد

2 هنر دگر نباشد بر ما بغیر مستی نبود هنر جز آنرا که ز خود خبر ندارد

3 کند آنکه عیب مستان نچشیده ذوق مستی خودش او تمام عیب است و یکی هنر ندارد

4 ز ره ملامت آئی و گر از در نصیحت چه کنی بمست عشقی که در او اثر ندارد

5 تو که زاهدی بپرهیز تو که عابدی سحرخیز سر من مدام مست و شب من سحر ندارد

6 من و باز عشق و رندی که درین خرابهٔ دل همه علم و زهد کشتیم و یکی ثمر ندارد

7 دل ماست شاد و خرم بهر آنچه میکند دوست غم آن نمیخورد فیض که دعا اثر ندارد