چندان زغم انگیخته ام آتش و آب از ظهیر رباعی 2

1 اَهذِهِ رَوزَةُ مِن ذاتِ اَحجالِ اَم غُرَّةُ طَلَعَت فی شَهرِ شَوَالِ

2 اِذا رَأیتُم هِلالَ العیدِفَاغتَبِقُوا بَعدَالفُطُورِ وَ غَنُّوا بَعدَ تَهلالِ

1 شرح غم تو لذت شادی به جان دهد شکر لب تو طعم شکر وادهان دهد

2 طاوس جان به جلوه درآید زخرمی گر طوطی لبت به حدیثی زبان دهد

1 خدایگان جهان شهریار روی زمین تویی که ذات تو تنها نشان اقبال است

2 هر آنچه خواهی و گویی تو را جز آن نبود از آنک فکرت تو ترجمان اقبال است