زحرف شکوه ایام لب چنان بستم از کلیم غزل 443

1 زحرف شکوه ایام لب چنان بستم که گر بنزد طبیب آمدم زبان بستم

2 سیاهی شب آنزلف رنگ بست نبود که من در آن شکن طره آشیان بستم

3 بکف عنان دو طوفان نگاه نتوان داشت چو راه گریه گشادم در فغان بستم

4 نه همتست غم چشم خویش دارم گر نظر زدیدن این تیره خاکدان بستم

5 خوشست درخور قدرت بلندپروازی وگرنه منهم احرام آسمان بستم

6 جهان تنگ بسان دهان او هیچست ز شوق اوست اگر دل باینجهان بستم

7 کسی طلسم سلامت نبسته است چو من زحرف نیک و بد مردمان زبان بستم

8 نبودمور در افتادگی کمر بسته بخاکساری روزیکه من میان بستم

9 شکسته بندم و آئین تازه ای دارم بسان قرعه شکستن بر استخوان بستم

10 شدم ز بوسه آن خاک آستان محروم کلیم تا ز فغان خواب پاسبان بستم