زان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1449

1 زان می که ز بوی او شوریده و سرمستم دریاب مرا ساقی والله که چنینستم

2 ای ساقی مست من بنگر به شکست من ای جسته ز دست من دریاب کز آن دستم

3 بشکست مرا دامت بشکستم من جامت مستی تو و مستی من بشکستی و بشکستم

4 ای جان و دل مستان بستان سخنم بستان گویی که نه ای محرم هستم به خدا هستم

5 پر کن ز می پیشین بنشین بر من بنشین بنشین که چنین وقتی در خواب همی‌جستم

6 جان و سر تو یارا بر نقد بزن ما را مفریب و مگو فردا بردارم و بفرستم

7 والله که بنگذارم دست از تو چرا دارم تا لاف زنی گویی کز عربده وارستم

8 خواهم که ز باد می آتش بفروزانی خواهم که ز آب خود چون خاک کنی پستم