ای ایمن آفتاب رخت از زوال از سیف فرغانی غزل 437

1 ای ایمن آفتاب رخت از زوال حسن حسن جمال روی تو گشته جمال حسن

2 پیش رخت که بدر تمامست در جمال خورشید ناقص آمده با آن کمال حسن

3 گویی زکات خواه نصاب جمال تست هر محتشم که هست توانگر بمال حسن

4 گر پرتوی ز روی تو بر عالم اوفتد آفاق بعد از آن نکند احتمال حسن

5 دیدم ز پرتو رخ خورشید تاب تو بدر تمام گشته بر آن رو هلال حسن

6 از حسن حال او سخنی می رود که باز در خدمت رخ تو نکو گشت حال حسن

7 مرغ دل مرا پر تیر نظر بسوخت بر روی همچو آتش تو ز اشتعال حسن

8 پرورده همچو بیضه مرغ آفتاب را طاوس فر و زیب تو در زیر بال حسن

9 ای میوه درخت جمال این توی که نیست زیباتر از رخ تو گلی بر نهال حسن