من پیر فنا بدم جوانم کردی از مولانا رباعی 1959

1 ز اول بامداد سرمستی ور نه دستار کژ چرا بستی

2 سخت مستست چشم تو امروز دوش گویی که صرف خوردستی

1 دانیکه چه میگوید این بانگ رباب اندر پی من بیا و ره را دریاب

2 زیرا به خطا راه بری سوی صواب زیرا به سال ره بری سوی جواب

1 ای کرده تو مهمانم در پیش درآ جانم زان روی که حیرانم من خانه نمی‌دانم

2 ای گشته ز تو واله هم شهر و هم اهل ده کو خانه نشانم ده من خانه نمی‌دانم

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند