برنیامد از تمنای لبت کامم از حافظ شیرازی غزل 265

1 برنیامد از تمنای لبت کامم هنوز بر امید جام لعلت دُردی آشامم هنوز

2 روز اول رفت دینم در سر زلفین تو تا چه خواهد شد در این سودا سرانجامم هنوز

3 ساقیا یک جرعه‌ای زان آب آتشگون که من در میان پختگان عشق او خامم هنوز

4 از خطا گفتم شبی زلف تو را مُشک خُتن می‌زند هر لحظه تیغی مو بر اندامم هنوز

5 پرتو روی تو تا در خلوتم دید آفتاب می‌رود چون سایه هر دم بر در و بامم هنوز

6 نام من رفته‌ست روزی بر لب جانان به سهو اهل دل را بوی جان می‌آید از نامم هنوز

7 در ازل داده‌ست ما را ساقی لعل لبت جرعه جامی که من مدهوش آن جامم هنوز

8 ای که گفتی جان بده تا باشدت آرام جان جان به غم‌هایش سپردم نیست آرامم هنوز

9 در قلم آورد حافظ قصه لعل لبش آب حیوان می‌رود هر دم ز اقلامم هنوز