من هیچ نمی‌ترسم از اقبال لاهوری زبور عجم 110

1 من هیچ نمی‌ترسم از حادثهٔ شب‌ها شب‌ها که سحر گردد از گردش کوکب‌ها

2 نشناخت مقام خویش افتاد به دام خویش عشقی که نمودی خواست از شورش یارب‌ها

3 آهی که ز دل خیزد از بهر جگرسوزی است در سینه شکن او را آلوده مکن لب‌ها

4 در میکده باقی نیست از ساقی فطرت‌خواه آن می که نمی‌گنجد در شیشهٔ مشرب‌ها

5 آسوده نمی‌گردد آن دل که گسست از دوست با قرأت مسجد‌ها با دانش مکتب‌ها