1 من نه مرد زن و زر و جاهم به خدا ار کنم وگر خواهم

2 گر تو تاجی دهی ز احسانم به سرِ تو که تاج نستانم

3 زانکه چون طوق منّتت بکشم لقمهٔ خوان نعمتت نچشم

4 نبوم بهر طمع مدحت گوی این نیابی ز من جز از من جوی

5 نه کهن خواهم از کسی و نه نو نیک داند ز خوی من خسرو

6 نکنم جز ترا ثنا چکنم کار خود کرده‌ام بها چکنم

7 مادر موسیم که از شاهم شیر فرزند را بها خواهم

8 دل من جست از این سرای مجاز از نیاز خرد نه از سرِ ناز

9 جسته بهر سلامت تن را سر گریبان و پای دامن را

10 مرد خرسند کم پذیرد چیز شیر چون شیر شد نگیرد چیز

11 مشنو از شب پرک حکایت خور گرد دریا برآی و نیلوفر