مرا چو لاله ز بخت سیه رهایی از قدسی مشهدی غزل 94

1 مرا چو لاله ز بخت سیه رهایی نیست شب مرا به دم صبح آشنایی نیست

2 چو نقش زلف تو بندم چرا نریزم اشک که می‌رسد شب و در خانه روشنایی نیست

3 ز من برای چه رنجیده باز بر سر هیچ بهانه‌جوی مرا گر سر جدایی نیست

4 ز خون دیده مشو دامن مرا زاهد که قید عشق بتان قید پارسایی نیست

5 بقا کمند تو دارد ازآن حسد بردم بر آن اسیر که در طالعش رهایی نیست

6 ره گذار هوس بسته‌اند بر چمنم گل بهار مرا رنگ بی‌وفایی نیست

7 درین دیار ندیدیم جز دل قدسی شکسته‌ای که نیازش به مومیایی نیست