ای رقیب آندم که بر از بابافغانی شیرازی غزل 548

1 ای رقیب آندم که بر کف تیغ بیدادش دهی از من سرگشته بهر امتحان یادش دهی

2 شکل شیرین را نکو آراستی آه ای قضا گر بدین صورت خرامی سوی فرهادش دهی

3 هر زمان از خیل خوبان فتنه یی سازی سوار وز جفا سر در پی دلهای ناشادش دهی

4 چون قدش در جلوه کی باشد اگر زاب حیات صورتی سازی و زیب سر و آزادش دهی

5 اشک من کز مقدم او دور ماند ای باغبان سر بپای ارغوان و سرو و شمشادش دهی

6 جمع کردم غنچه ی دل را ولی ترسم که باز دامن افشان بگذری ای سرو و بر بادش دهی

7 بر سر کوی ملامت خانه می سازد دلم وای اگر سنگ جفایی بهر بنیادش دهی

8 داد می خواهد دل آزرده ای سلطان حسن وه چه باشد کز سر لطف و کرم دادش دهی

9 گر در آیی در خیال زاهد خلوت نشین رخنه در دینش کنی تشویش اورادش دهی

10 مرشد عشق ای فغانی چون شدی کاش از کرم دستگیر او شوی یک نکته ارشادش دهی