دگر رخت ازین خانه بر از اوحدی مراغه‌ای غزل 491

1 دگر رخت ازین خانه بر در نهادم دگر خاک آن کوچه بر سر نهادم

2 دگر پای صبر از زمین برگرفتم دگر دست غارت به دل در نهادم

3 دگر عهد با نیستی تازه کردم دگر بار هستی به خر بر نهادم

4 به بوی گل عارض او دل خود در آن زلف چون سنبل تر نهادم

5 چنان دل به شمع رخ او سپردم که با نور چشمش برابر نهادم

6 ز اشک چو خون بر رخ زعفرانی چو لعل بدخشی به زر بر نهادم

7 مسلمان کنون ساختم اوحدی را که در دست آن چشم کافر نهادم