1 پی منه با نفاق بر درگاه به توکل روند مردان راه

2 گر توکّل ترا بروست همی خود بدانی که رزق از اوست همی

3 پس به کوی توکّل آور رخت بعد از آنت پذیره آید بخت

4 در توکّل یکی سخن بشنو تا نمانی به دست دیو گرو

5 اندر آموز شرط ره ز زنی که ازو گشت خوار لاف‌زنی