من لبالب آروز، لیک آرزوی از قدسی مشهدی غزل 113

1 من لبالب آروز، لیک آرزوی دل یکی‌ست عالمی پر از شهید و غمزه قاتل یکی‌ست

2 خواه سوی کعبه رو خواهی ره بتخانه گیر کوی عشق است این به هر جا می‌روی منزل یکی‌ست

3 نه ز هجران خسته دل گردیم نی از وصل خوش موج دریاییم ما را لجه و ساحل یکی‌ست

4 وادی عشق است اینجا ساربان آهسته ران هر قدم مجنونی افتاده‌ست اگر محمل یکی‌ست