به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3108

1 به دست هجر تو زارم تو نیز می‌دانی طمع به وصل تو دارم، تو نیز می‌دانی

2 چو در دل آمد عشق تو و قرار گرفت نماند صبر و قرارم، تو نیز می‌دانی

3 نهفته شد گل، و بلبل پرید از چمنم بدرد خستهٔ خارم، تو نیز می‌دانی

4 به ناله باز سپیدم، بسان فاخته شد به کوهسار چو سارم، تو نیز می‌دانی

5 انار بودم خندان، بران عقیق لبت کنون چو شعلهٔ نارم، تو نیز می‌دانی

6 انار عشق تو بودست شمس تبریزی که برد بر سردارم، تو نیز می‌دانی