1 من در غم تو چو مرغ سرکنده همواره لبت ز عیش در خنده
1 چو سلطان مظفر از این تیره خاک به گلزار مینو شدش جان پاک
2 جهان را به پور جهانبان سپرد به جز نیک نامی ز گیتی نبرد
1 ای طرازنده اساس خرد که خرد رنگ هستی از تو برد
2 جامه دلکشت کلید ادب بسته بر درگهت امید ادب
1 ببر خواند شهزاده دانا دبیر بدو گفت کی شخص روشن ضمیر
2 یکی چامه بنویس چون روی حور که باشد در او از تف نار نور