عاشق روی جوانی خوش نوخاسته‌ام از حافظ شیرازی غزل 311

1 شراب لعل کش و روی مه جبینان بین خلاف مذهب آنان جمال اینان بین

2 به زیر دلق ملمع کمندها دارند درازدستی این کوته آستینان بین

1 از سرِ کویِ تو هر کو به ملالت برود نرود کارش و آخِر به خجالت برود

2 کاروانی که بُوَد بدرقه‌اش حفظِ خدا به تَجَمُّل بنشیند به جَلالت برود

1 آن کس که به دست، جام دارد سلطانیِ جَم، مُدام دارد

2 آبی که خِضِر حیات از او یافت در میکده جو، که جام دارد

1 واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند چون به خلوت می‌روند آن کارِ دیگر می‌کنند

2 مشکلی دارم ز دانشمندِ مجلس بازپرس توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند؟

1 جای حضور و گلشن امن است این سرای زین در به شادمانی و عیش وطرب در آی

2 ای کاخ دولتی تو چه کاخی که مدرج است در شاخسار گلشن تو سایه همای

1 ما ز یاران چشم یاری داشتیم خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم

2 تا درخت دوستی بر کی دهد حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم