1 از خیالت وحشت‌اندوز دل بی‌کینه‌ام عکس را سیلاب داند خانهٔ آیینه‌ام

2 بس که شد آیینه‌ام صاف از کدورت‌های وهم راز دل تمثال می‌بندد برون سینه‌ام

3 کاوش از نظمم گهرهای معانی می‌کشد ناخن دخل است مفتاح درگنجینه‌ام

4 طفل اشکم‌، سر خط آزادی‌ام بیطاقتی است فارغ از خوف و رجای شنبه و آدینه‌ام

5 حیرت احکام تقویم خیالم خواندنی است تا مژه‌واری ورق گردانده‌ام پاربنه‌ام

6 در خراش آرزویم بس که ناخن‌ها شکست آشیان جغد باید کرد سیر از سینه‌ام

7 تیغ چوبین را به جنگ شعله رفتن صرفه نیست دل بپرداز ای ستمگر از غبار کینه‌ام

8 قابل برق تجلی نیست جز خاشاک من حسن هر جا جلوه‌پرداز است من آیینه‌ام

9 تا کجا از خود برآیم جوهر سعیم گداخت بر هوا بسته است تشویش نفسها زینه‌ام

10 بیدل از افسردگیها جسمم آخر بخیه ریخت ابر نیسانی برآمد خرقهٔ پشمینه‌ام