ای دل از گلبن امید نشانی از غالب دهلوی غزل 192

1 ای دل از گلبن امید نشانی به من آر نیست گر تازه گلی برگ خزانی به من آر

2 تا دگر زخم به ناسور توانگر گردد هدیه ای از کف الماس فشانی به من آر

3 همدم روز گدایی سبک از جا برخیز جان گرو، جامه گرو رطل گرانی به من آر

4 دلم ای شوق ز آشوب غمی نگشاید فتنه ای چند ز هنگامه ستانی به من آر

5 گیرم ای بخت هدف نیستم آخر گاهی غلط انداز خدنگی ز کمانی به من آر

6 ای نیاورده به کف نامه شوقی ز کفی بی زبان مژده وصلی ز زبانی به من آر

7 ای در اندوه تو جان داده جهانی از رشک مکش از رشکم و اندوه جهانی به من آر

8 ای ز تار دم شمشیر توام بستر خواب شمع بالین ز درخشنده سنانی به من آر

9 یارب این مایه وجود از عدم آورده تست بوسه ای چند هم از گنج دهانی به من آر

10 سخن ساده دلم را نفریبد غالب نکته ای چند ز پیچیده بیانی به من آر