دلم با گلرخان تا خو گرفتست از فیض کاشانی غزل 132

1 دلم با گلرخان تا خو گرفتست ز گلزار حقیقت بو گرفتست

2 زمهروئی کتابی پیش دارد بمعنی انس و با خط خو گرفتست

3 زحسن بیوفا میخواند آیات رهی از لا بالا هو گرفتست

4 بهنگام نمازش رو بحق است ولیکن قبله زان ابرو گرفتست

5 برای سنت عطرش نسیمی از آن زلفان عنبر بو گرفتست

6 گهی زان لب گرفته ساغرمی گهی زان نرگس جادو گرفتست

7 سیه چشمی که بهر قتل عشاق هزاران دشنه از هر سو گرفتست

8 بمن یکذره از من نیست باقی سرا پای وجودم او گرفتست

9 سر قتل من بیمار دارد بنازم شیوه نیکو گرفتست

10 کمان و تیر بهر صید دلها از آن چشم و از آن ابرو گرفتست

11 خط سبزش خبر آورد ناگه که ملک روم را هندو گرفتست

12 بیا تا رخت بر بندیم ای فیض که دل زین گنبد نه تو گرفتست