دلم تا چند از شرم نگاهی از اسیر شهرستانی غزل 434

1 دلم تا چند از شرم نگاهی مضطرب گردد همان بهتر که پیش دادخواهی مضطرب گردد

2 خوشا بزمی که از جوش دل آهی مضطرب گردد نگاهی مضطرب گردد نگاهی مضطرب گردد؟

3 فسردن سوخت خون نا امیدی در رگ جانم خوشا آن دل کز امید نگاهی مضطرب گردد

4 نسب از کوره سیماب دارد خاطر عاشق بسوزد هر دو عالم را چو آهی مضطرب گردد

5 طبیبم گر تو باشی روز و شب از درد می خواهم که نبض ناتوان من الهی مضطرب گردد

6 پشیمانی بدل کرد آنکه کوه صبر مستان را الهی مضطرب گردد الهی مضطرب گردد