از عشق دل افروزم چون شمع از سیف فرغانی غزل 380

1 از عشق دل افروزم چون شمع همی سوزم چون شمع همی سوزم ازعشق دل افروزم

2 ازگریه وسوز من اوفارغ ومن هر شب چون شمع زهجر او می گریم و می سوزم

3 درخانه گرم هر شب ازماه بود شمعی بی روی چو خورشیدت چون شب گذرد روزم

4 در عشق که مردم رااز پوست برون آرد ازشوق شود پاره هر جامه که بر دوزم

5 هر چند فقیرم من گر دوست مرا باشد چون گنج غنی باشم گر مال بیندوزم

6 دانش نکند یاری در خدمت او کس را من خدمت او کردن از عشق وی آموزم

7 چون سیف اگر باشم در صحبت آن شیرین خسرو نزند پنجه با دولت پیروزم