از عشق دل افروزم چون شمع از سیف فرغانی غزل 380

1 ای که لعل لب تو آبخور جان منست تو اگر آن منی هر دوجهان آن منست

2 آب دریا ننشاند پس ازین شعله او گربآتش رسد این سوز که درجان منست

1 در رخت می نگرم جلوه گه جان اینجاست در قدت می نگرم سرو خرامان اینجاست

2 من دل سوخته خواهم که لب تشنه خویش بر دهان تو نهم کآبخور جان اینجاست

1 ای به دل کرده آشنایی را برگزیده ز ما جدایی را

2 خوی تیز ازبرای آن نبود که ببرند آشنایی را

1 هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد هم رونق زمان شما نیز بگذرد

2 وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب بر دولت آشیان شما نیز بگذرد