طاقتی کو که به سر منزل از خاقانی شروانی غزل 269

1 طاقتی کو که به سر منزل جانان برسم ناتوان مورم و خود کی به سلیمان برسم

2 خضر لب تشنه در این بادیه سرگردان داشت راه ننمود که بر چشمهٔ حیوان برسم

3 شب تار و ره دور و خطر مدعیان تا در دوست ندانم به چه عنوان برسم

4 عوض شکوه کنم شکر چو یوسف اظهار من به دولت اگر از سیلی اخوان برسم

5 بلبلان خوبی صیاد بیان خواهم کرد اگر این بار سلامت به گلستان برسم

6 قطرهٔ اشکم و اما ز فراوانی ضعف طاقتی نیست که از دیده به مژگان برسم

7 در شهادتگه عشق است رسیدن مشکل خاقنی راه چنان نیست که آسان برسم